Sen söyle Ahmet abi.
Bir mendil daha ne kadar kanar…
Edip Cansever
Açlık…
Sefalet…
Üstelik çoğu kez birbirimizin sesini duymuyor, birbirimizi de görmüyoruz…
E işte…
Sürüklendiğimiz bu sosyal politik zorunluluklar, insanı başka insanların acısına bakamaz hale getirdi.
Kiralar artmış, insanlar yurtsuz kalmış…
Adalet!.. Aranıp bulunamaz olmuş...
Gençler umutsuzmuş...
Ne mi oluyor?
Bunlara sebep politika aktörleri, ne gam diyor…
Ya peki; ben, sen, o…
Bizler?
Herkes kendi derdiyle hemhal, kimse kimsenin derdine ortak değil.
Oysa; yaşanan her şey toplumsal ve ancak, toplumsal birlik ve toplumsal refleksle aşılabilir…
Şimdi bir bakmak lazım.
Güçlü olan egemenler mi?
Yoksa yetersiz olan, muhalefet mi?
Yoksa güçsüz olan; bir türlü gücünün farkına varamayan biz, halk mı?
Velhasılı; berisi, öteki, örekesi...
Top yekün bir halk olarak hepimiz; yoksulluktan, adaletsizlikten, sevgili Edip Cansever’in Ahmet abisine dediği yerdeyiz:
“Gülemiyorsun ya,
Gülmek,
Bir halk gülüyorsa gülmektir.
Ne kadar Türkiye'ye benziyoruz Ahmet abi…"
Ülkem gibi, kan ağlıyoruz...
İşte tam da bu yüzden...
Başta DİSK olmak üzere, işçi ve emekçi sendikalarının ve muhaliflerin, 1 Mayıs’ ı alan tartışmalarına hapis ederek, pasifize etmesi haksızlıktır.
STK ve muhaliflerin ortak kararla; emeğin ve üretenin bayramının asıl söz sahibi olan halkın istediği yerde tüm ihtişamıyla şanlı kutlaması gerekirken, 19 Mart sonrası oluşturulmuş halkın direniş refleksini sönümlemesi üzücüdür…
Oysa; herkesin ortak bir alanda yer alması, olan bozuk sisteme de güçlü bir cevap olacaktı.
Çünkü, aslolan eylem fiilidir.
Ama biz, her zaman ki gibi kendi aramızda bölünmekten yine birleşemedik…
Doğrudur. 1 Mayıs’ta alanlarda olacak tepki vereceğiz evet, ama yine çözüm odaklı bir refleks veremeyeceğiz…
Sen söyle Ahmet abi.
Bir mendil daha ne kadar kanar…
Söyle Ahmet abi…
Bunca zulmü birlikte yaşayan halk, ne zaman birlik olacak…
Tek yürek olacağımız günlerin umuduyla…
Emeğin ve üretenin şanlı işçilerini…
Tüm canlıların özgür ve eşit yaşamı için, selamlıyorum 1 Mayıs’ı...