Güzelliğin on pare etmez Bende bu aşk olmasa. Eğlenecek yer bulaman Gönlümdeki köşk olmasa   “Aşık Veysel” ozanımız yıllar önce bu sorunun cevabını çoktan vermiş. Aman yine de insanların güzellik konusunda hala cevap aradığı bu meseleyi birde biz bulmaya çalışalım. Güzellik nedir? Bir çiçeğin sabah açarken gülümsediği an mı, yoksa aynaya bakıp “Ne kadar da yakışıklıyım!” diyen gencin kendine olan sonsuz güveni mi? İşte tam da burada devreye giriyor o soru: Güzele kim karar verir? Eskiden güzellik anlayışı sadeydi. Mesela eskiler derdi ki, “Bir kızın saçı uzun olacak, kaşı hilal gibi, dişi inci gibi…” Oysa bir başka grup ne derdi biliyor musunuz? “Yemeği güzel yapsın, yeter.” Eh, güzellik biraz da mideye hitap ediyormuş demek ki! Bugün ise işler karışık. Güzellik artık bir filtre meselesi oldu. Gerçek hayatta yüzü yumurta gibi olan biri, sosyal medyada tavus kuşu gibi parlıyor. O yüzden biri size “Ne kadar güzelsin” dediğinde, içinizden “Filtreyi mi beğendi acaba?” diye geçiyorsa, haklısınız. Aynı şekilde, doğada da durum pek farklı değil. Tavuğa göre horoz yakışıklı, horoza göre kendisi Brad Pitt. Kurbağalar da birbirine bakıp “Şu ayaklara bak, tam evlenilecek kız,” diyorsa, bize laf düşmez. Güzellik kimi zaman da tamamen moda işidir. Bir dönem kaşlar ne kadar inceyse o kadar güzeldin. Sonra döndük, “kalın kaş, karakter göstergesidir” dedik. O kadar kaş aldıranlar şimdi kara kara düşünüyor: “Karakterim gitti mi acaba?” Sonuçta güzellik göreceli bir kavramdır. Birinin “Ne çirkin!” dediğine, diğeri “Ne karakterli yüz!” diyebilir. Kimine göre Ata Demirer espri yaparken güzel, kimine göre Brad Pitt susarken... Yani anlayacağınız, güzelliğe kim karar verir? Herkes! Ama aslında kimse... En doğrusu, aynaya bakıp gülümsemek. Çünkü gülümseyen insan, filtresiz de güzeldir. “Güzellik, gören gözde değil... "Büyülü göz filtresinde!" Ama siz yine de kendinizi sevin. Zaten başkası beğenene kadar, uygulama güncellenmiş oluyor.