Geçen hafta Edremit Körfezinde yapılacak “Adriyatik’ten Çin Seddi’ne Geleceğe Bakış” konulu Türk Dünyası Kurultayına gitmek üzere Ankara Esenboğa Havaalanında uçağa alınmayı beklerden, salonun arka kısımlarından bir hanım çıplak sesle yani enstrümansız olarak bir şarkıya başladı ve sonra ona başka hanımların da katılmasıyla büyük bir koro oluştu. Doğal olarak yaşanan olay herkesin dikkatini çekti. Hani şu sosyal medyada sık sık paylaşılan, bir Alışveriş Merkezinde yürüyen merdivenlerden keman çalarak inen genç bir insana, karşı koridordan ritim sazıyla katılarak gelen ve onlara da sütunların arkasından veya mağazalardan başka sazlarıyla çıkarak katılan insanların oluşturduğu ve toplumun da hayranlıkla izlediği koroyu andırıyor. Burada sadece sazlar yok ve şarkı bir koro tarafından çıplak sesle söyleniyor. Söylenen şarkı son derecede iyi giyimli ve kültürlü bir görünüm sergileyen 20-25 kişilik bir kadınlar korosu tarafından üst düzeyde bir başarıyla seslendiriliyor. Belli ki eğitimli ve uzun yıllar birlikte çalışmış bir koro ile karşı karşıyayız. Muhtemelen bir program için bir yerlere gidiyorlar. İçimden “İnşallah bizim programa gitmiyorlardır” diye geçirdim. Çünkü Türk Müziğinin her türlüsünü çok sevmeme rağmen, çok özel bir sebeple nefret ettiğim bir şarkıyı seslendiriyorlar: “KATİBİM” Üsküdar'a gider iken aldı da bir yağmur Katibimin setresi uzun eteği çamur Katip uykudan uyanmış gözleri mahmur Katip benim ben katibin el ne karışır Katibime kolalı da gömlek ne güzel yaraşır... Kendilerine yakınlaşıp sorsanız; hepsi de Ulusalcıdır, Cumhuriyet sevdalısıdır, Atatürkçüdür, bu ülkeyi herkesten daha çok sevdiklerini söylerler. Ama toplumun ortasında yüksek sesle ve şevkle söyleyerek yücelttikleri bu şarkının hikayesini sorsanız bilmezler. Bu şarkının milli değerlerimize, Türkiye’nin ve Türk Milletinin çıkarlarına karşı sinsice yazılıp bestelendiğinden ve uzun yıllar boyunca tahrip edici bir propaganda silahı olarak kullanıldığından haberleri yoktur. Yani “gerçeği bilseler bunu yapmazlar ve bu propagandaya alet olmazlar” mantığıyla böyle düşünüyorum. İnternet arama motorlarında “Katibim Şarkısının Hikayesi”ni sorgularsanız karşınıza şu türden açıklamalar çıkar; “İstanbul radyosunun yıllarca sinyal müziği olan Katibim Türküsü, Kırım harbi içinde, Abdülmecid zamanında çıkmıştır. İkinci Mahmut devrinde askerlere Avrupai kıyafetler giydirilmiş ancak sivil memurlar bu konuda serbest bırakılmışlardır. Abdülmecid, İstanbul içindeki her memura setre ve pantolon giydirdi, mutaassıp kesim de bu olayı dillerine dolayıp “Gavur mukallitliği” dediler ve pantolonla sokağa çıkmayı iç donuyla çıkmakla bir tuttular, özellikle de genç ve eli yüzü düzgün katipler büsbütün dile düştüler. Kırım harbinde müttefikimiz olan İngilizlere Selimiye kışlası hastane olarak tahsis edilmişti. İngiliz ordusundaki İskoç alayını kısa eteklerle gören halk bu askerlere “donsuz asker” lakabını takmıştı. Bu alay şarka hareket ederken, bir İskoçyalı bestekar bu birlik için bir marş besteledi. Bir İstanbul külhanisi de Selimiye Kışlasının Üsküdar yolu üzerinde olmasından esinlenerek ve “donsuz asker”ler için yazılan marşın müziğini kullanarak katiplerle dalga geçmek için “Üsküdar’a giderken...” türküsünü yazdı. Daha sonraları çalgılı küçük konsol saatleri çıktı. Bu saatler ilk olarak Türkiye’ye İskoçya’dan geldi ve İskoçlar bu saatlere aynı marşın müziğini koymuşlardı. Bu saatler İstanbul’da “Katibim Türkülü Saat” adı altında satıldı ve neredeyse almayan kalmadı. Şimdi bu açıklamadan sonra ben sizlere soruyorum: Siz Katibim Şarkısını dinlerken hiç bu şarkıda bahsedilen kıyafetleri (Setre-pantolonu, kolalı gömleği) giyenlerle dalga geçildiği izlenimine kapıldınız mı? Böyle bir izleniminiz olamaz çünkü bu şarkıda, bahse konu kıyafetleri giyenlerle dalga geçilmiyor, tam tersine bu kıyafetler ve onları giyenler yüceltiliyor ve özendiriliyor. Şarkıda tekrar tekrar söylendiği üzere onlara ancak aşık olunuyor. Demem o ki; yukarıda alıntı yaptığım internet bilgileri de işin aslını kapatmak için uydurulmuş bir kurgudan ibaret. İşin aslı şu ki; Son dönemin muhteşem! Padişahları tarafından Avrupa uluslarına tanınan imtiyazları değerlendirerek, Türk yurdunu kumaşları, setre-pantolonları ve kolalı gömlekleriyle istilaya başlayan İngiliz sömürgeciliği işini şansa bırakmamış ve aynı günlerde bu şarkıyı piyasaya sürüp yayarak kendi kumaşının, setre-pantolonunun ve kolalı gömleğinin propagandasını yapmış ve onları topluma şirin göstermiştir. Yapılan propagandaya kanarak İngiliz kumaşlarına, setre-pantolonlarına ve gömleklerine yönelen bilinçsiz bir toplum sonuçta işsiz kalan Bursa’daki ve İstanbul’daki Türk Dokuma tezgahlarının iflasına sebep olmuştur. Böylesine sinsi bir planın aleti olduğu için Katibim Şarkısının söz yazarı ve bestecisine dair hiçbir bilgiye, hiçbir yerde ulaşamazsınız. Baksanıza, yukarıda verdiğim açıklamada bile söz yazarı için “Bir İstanbul külhanisi” diyerek iş kapatılıyor ve beste de adı belli olmayan “Bir İskoçya’lı Bestekar” üzerine yıkılıyor... Bu da çok tabiidir çünkü aklı olan hiç kimse canına kast ettiği bir toplumu kalleşçe arkadan vururken kendi adını avaz avaz bağırmaz. KATİBİM şarkısından işte bu sebeple nefret ediyorum. Sizler de hikayeyi bilin istedim.